Als de nazi''s eind 1944 vluchten voor de geallieerden, zijn grote delen van Limburg bevrijd. Ordediensten (OD) nemen het gezag over.

1994, vijftig jaar later. Art Vloebeekx maakt een werkstuk over deze OD-periode. Hij is zestien, gaat naar het Atheneum en woont tijdelijk bij zijn opa Petran Vloebeekx, in wie hij een kinderlijk vertrouwen heeft. De oude man is lovend over zijn hoofdrol bij de OD. Als opa''s oude buurmeisje, Ciel van Ekste, ontdekt dat Art een kleinzoon is van Petran, begint ze hem mondjesmaat een totaal ander beeld van zijn grootvader te schetsen. Zij en Petran hebben een gruwelijke afkeer van elkaar. Met hun wrange, vijandige verhalen over de ander maken ze Art tot hun speelbal. Zeker als hun vijandschap nauw verweven blijkt met de vijandschap tussen Sevrien van Ekste (broer), en Matties Vincken, opa''s kameraad en Hoofd van de OD.

Zo verdwaalt Art op zijn zoektocht naar de waarheid in een labyrint van hele en halve waarheden en verdachtmakingen Wie kan hij nog geloven? Vertrouwen slaat om in twijfel, zijn solidariteit met opa wankelt. Gesteund door klasgenote Lexy die hem eerder heeft gered uit een vechtpartij, maakt Art ten slotte een verrassende keuze. Dansen op drijfzand is een roman over volwassenwording, met als historische aanjager de omstreden rol van de OD.